Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Συνέντευξη - Μαρία Δρακοπούλου

Το να συζητάς με την Μαρία Δρακοπούλου είναι μια πραγματική απόλαυση.  Μια ηθοποιός και γυναίκα με ισχυρή γνώμη και απόψεις για όλη την τρέχουσα επικαιρότητα και τα θεατρικά δρώμενα η οποία έχει πολλά πράγματα να πει.  Συναντηθήκαμε με αφορμή την παράσταση "ο Φελλίνι και τα Όνειρα των Κλόουν" στην οποία πρωταγωνιστεί και μιλήσαμε για θέατρο, για τηλεόραση, για τα σχέδιά της, αλλά και για την ίδια την ζωή.
Αριστούχος απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου με μία μεγάλη καριέρα πίσω της και με ένα λαμπρό μέλλον μπροστά της μας παραχώρησε μία συνέντευξη για την οποία είμαστε πολύ περήφανoi.  Απολαύστε την.

-Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση που συμμετέχετε;
Συμμετέχω στην παράσταση "Ο Φελλίνι και τα Όνειρα των Κλόουν" του Γιάννη Σολδάτου στο Studio Κυψέλης σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού, ένα δύσκολο έργο γιατί δεν έχει την κλασική Αριστοτελική δομή ή την τυπική φόρμα μίας κωμωδίας. Είναι αποσπάσματα από ταινίες του Φελλίνι μέσα σε ένα ονειρικό πλαίσιο, πράγμα που το καθιστά ιδιαίτερο για το κοινό αλλά είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση. Η παράσταση εκτυλίσσεται σε τρία επίπεδα, στο πρώτο οι κλόουν ονειρεύονται ο καθένας ότι είναι ένας κινηματογραφικός ήρωας του Φελλίνι και υποδύονται τους ρόλους στις εκάστοτε ταινίες, σε ένα δεύτερο  βγάζουν τις προσωπικές τους αγωνίες ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες ενώ τέλος ενημερώνουν τον θεατή για το ποιος ήταν ο Φελλίνι.  Και γίνεται και μία αναδρομή στο έργο του Φελλίνι και στον Ιταλικό νεοραλισμό.

-Ποιος είναι ο ρόλος που έχετε μέσα στην παράσταση;
Στην παράσταση κάνω δύο ρόλους την Κλαούντια Καρντινάλε και την Τζουλιέτα Μασίνα, βέβαια σαν εικόνα και από κινηματογραφικά ερεθίσματα πιο οικεία μου ήταν η εικόνα της Καρντινάλε. Τώρα ανακαλύπτω και την Μασίνα τους ρόλους της και πόσο σταρ ήταν στην εποχή της.


-Παρακολουθήσατε ταινίες με την Κλαούντια Καρντινάλε για να εντάξετε στοιχεία στον ρόλο σας;
Παρακολούθησα αλλά εδώ υπάρχει μία παγίδα.  Δεν πήρα στοιχεία και τα προσάρμοσα γιατί δεν παίζω την Κ.Κ Αλλά την φαντάζομαι γιατί διαφορετική ήταν σαν άνθρωπος και διαφορετική σαν ρόλος.  Στην ζωή της δεν την ήξερα την ήξερα μόνο σαν ρόλο.  Προσπάθησα να βρω στοιχεία βιογραφικά για το πώς έζησε που σπούδασε τι βιώματα είχε για να καταλάβω τι άνθρωπος ήταν.

-Ηταν δύσκολο να την υποδυθείτε;
Έβαλα λίγο το στοιχείο της φαντασίας και της υποψίας.  Όχι δεν ήταν δύσκολο να την υποδυθώ.




-Παρακολουθήσατε ταινίες του Φελλίνι για να μπείτε στο κλίμα της εποχής;
Ναι το έκανα για να τον καταλάβω σαν σκηνοθέτη και αν και οι ταινίες του δεν μοιάζουν μεταξύ τους ήταν ένας μεγάλος σκηνοθέτης με ένα εικαστικό όραμα.  Είναι μία σταθερή αξία. Ένας μεγάλος δάσκαλος.

-Αγαπημένη ταινία του Φελλίνι;
Dolce vita

-Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τον Γιώργο Λιβανό;
Είχα δει την πρώτη του δουλειά και ενθουσιάστηκα και διέκρινα ότι έχει ταλέντο στην σκηνοθεσία και ήθελα να δουλέψω μαζί του.  Μου έδωσε πολλές ευκαιρίες μου ταιριάζει σαν σκηνοθέτης και νιώθω σιγουριά μαζί του.  Διαθέτει ποιότητα και πνευματικότητα σαν άνθρωπος.

-Τι σας γοήτευσε στον ρόλο σας και στην παράσταση;
Αυτό που με ιντριγκάρισε κυρίως ήταν ότι μέσα από την παράσταση μπόρεσα να ζήσω την δόξα του κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60 και να ζήσω για λίγο το όνειρο των μεγάλων κινηματογραφικών παραγωγών, καθώς κακά τα ψέματα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι δυνατότητες για μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές.  Οι ηθοποιοί εκείνης της περιόδου είχαν την δυνατότητα να ζήσουν το πέσιμο της κλακέτας, να συμμετέχουν σε αρκετές ταινίες το χρόνο γιατί το σινεμά έχει μια ξεχωριστή μαγεία.

-Μιλώντας για σινεμά είχατε την τύχη να συμμετάσχετε στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Καζαντζάκη.  Πως ήταν αυτή η εμπειρία σας;
Αν και ρόλος μου δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος ο Σμαραγδής είναι ένας μεγάλος σκηνοθέτης και πολύ ευχάριστος άνθρωπος ο οποίος ξέρει τι θέλει από τον κάθε ηθοποιό.  Σέβεται τον ηθοποιό, δεν τον αγχώνει, εμψυχώνει όλους τους συντελεστές και παρόλο τον όγκο της δουλειάς που είχε δεν ήταν καθόλου δύστροπος.  Ένας άνθρωπος με χιούμορ που ξέρει να χειρίζεται σωστά όλους τους ηθοποιούς του και να φέρει εις πέρας μια τόσο μεγάλη παραγωγή.

-Πως ξεκίνησε η αγάπη σας για το θέατρο και τον κινηματογράφο;
Από μικρή ήμουν σινεφίλ, έβλεπα τρεις ταινίες την ημέρα χωρίς να παρακολουθώ ιδιαίτερα θεατρικές παραστάσεις και νόμιζα πως αν ασχοληθώ με την υποκριτική αυτό που θα έκανα ήταν σινεμά.  Δεν ήξερα το πώς και το γιατί αλλά είχα την εντύπωση ότι θα ήμουν μπροστά σε μία κάμερα, όχι ματαιόδοξα για να με αγαπήσει ο κόσμος αλλά γιατί μου πήγαινε αυτή η διαδικασία μέσα μου.  Έβλεπα τους ηθοποιούς που έπαιζαν με μία εσωτερικότητα και με γοήτευε το γεγονός ότι η κάμερα καταγράφει οτιδήποτε σκέφτεσαι και σε ξεγυμνώνει.  Τελικά έκανα περισσότερο θέατρο και τηλεόραση

-Αναπολείτε την εποχή της τηλεόρασης;
Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς όσον αφορά την τηλεόραση, και παρόλο που τα τελευταία χρόνια δεν κάνω δεν το βλέπω μοιρολατρικά.  Δεν είμαι άνθρωπος που ζει στο παρελθόν, με ενδιαφέρει το τώρα και το αύριο και θέλω να προχωράω μπροστά.  Δεν αναπολώ, τα κρατάω μέσα μου σαν μια όμορφη κληρονομιά και περιμένω να μου έρθουν καινούρια πράγματα.

-Τι κερδίσατε από την τηλεόραση;
Πολλά. Όχι μόνο αναγνωρισιμότητα και κάποια χρήματα γιατί αυτά τα κερδίζεις και με άλλους τρόπους.  Θεωρώ μεγάλο κέρδος την συμμετοχή μου στο καθημερινό σήριαλ και την καθημερινή επαφή με το συνεργείο, τους ηθοποιούς, τους σεναριογράφους γιατί απέκτησα ασφάλεια οικειότητα, άνεση μπροστά στην κάμερα και φιλίες.  Επίσης με βοήθησε υποκριτικά με το να βλέπω τα λάθη μου στην κάμερα και να τα διορθώνω και να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερη.  Η τηλεόραση έχει μια όμορφη αγωνία.

-Αγαπημένοι σκηνοθέτες που έχετε συνεργαστεί  στο θέατρο και στην τηλεόραση;
Από την τηλεόραση ο Γιάννης Διαμαντόπουλος που μου έδωσε την πρώτη μου ευκαιρία στο mega, ο Μανούσος Μανουσάκης που συνεργαστήκαμε πολλές φορές, ο Νίκος Φώσκολος που μου έδωσε ορισμένους από τους πιο ωραίους μου ρόλους , ο Γιώργος Κωνσταντίνου που κάναμε μια πολύ ωραία σειρά στον Αντέννα και άλλοι πολλοί αλλά αυτοί είχαν την πιο έντονη επίδραση σε μένα.  Από το θέατρο ο Βασίλης ο Ρίτσος, ο Γιώργος ο Λιβανός ένας νέος άνθρωπος που μου έχει δώσει πολλές ευκαιρίες ο Γιάννης ο Σολδάτος που του χρωστάω πολλά πράγματα η Μαριάννα Τόλη και η Έλλη Βοζικιάδου με την οποία συνεργάστηκα για πέντε χρόνια. Και θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστώ με Ρήγα – Αποστόλου, Ρέππα – Παπαθανασίου, Πέτρο Φιλιππίδη και Σταμάτη Φασουλή.

-Ποιοι ρόλοι σας έχουν μείνει πιο χαραγμένοι από αυτούς που έχετε παίξει;
Όταν έπαιξα την νύφη από τον ματωμένο γάμο με τον Πασχάλη Τσαρούχα στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και στο θέατρο Ελυζέ στην παράσταση Όσκαρ και η κυρία με τα ροζ και οι δύο αυτοί ρόλοι συμπέσανε σε περιόδους της ζωής μου όπου η συναισθηματική φόρτιση ήταν ιδιαίτερα έντονη και για αυτό τον λόγο δόθηκα ψυχή τε και σώματι σε αυτούς τους ρόλους.

-Επόμενα σχέδια;
Ξεκινάμε μια μουσικοχοροθεατρική παράσταση του Γιώργου Βασιλειάδη κάθε Κυριακή στο Αίτιον βασισμένη στα μονόπρακτα του Ζαν Κοκτώ σε σύνθεση της Πουπέτα Λάππα και σκηνοθεσία του Γιώργου Βασιλειάδη.  Στην παράσταση ενώνουμε τρεις κόσμους με μια σολίστ μία χορεύτρια και μία ηθοποιό.  Η παράσταση θα ανέβει από τις 12 Φλεβάρη στον πολυχώρο Αίτιον αρχικά για τέσσερις Κυριακές.  Επίσης υπάρχει ένα βιβλίο του Θάνου Τσάμπρα το οποίο έχει γίνει θεατρικό έργο και είναι μια δουλειά που ήθελα να κάνω από πέρυσι και φέτος έγιναν ιδανικές οι συνθήκες για να στήσω την παράσταση.  Αφορά καθημερινές ερωτικές ιστορίες διαφόρων ζευγαριών και στόχος μας είναι να ξεκινήσει μέσα στον Μάρτιο.

-Έχετε ξανασχοληθεί με την σκηνοθεσία;
Έχω κάνει άλλες πέντε σκηνοθεσίες κυρίως σε bar theater γιατί είναι ένα είδος το οποίο γνωρίζω καλά.  Μ’αρέσει η σκηνοθεσία αλλά δεν θα άφηνα την υποκριτική για την σκηνοθεσία.  Όλα αυτά τα χρόνια μέσα από το θέατρο έχω αποκτήσει μία καλή αισθητική για να μπορέσω να το κάνω Βέβαια αν μου γίνει μία πρόταση και είναι κάτι που με ενδιαφέρει και με αφορά πολύ ευχαρίστως να το κάνω.  Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να είμαστε όλοι, όλα εγώ δεν αντικαθιστώ την δουλειά του σκηνοθέτη απλά κατά περιόδους και κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορώ να κάνω και αυτό.

-Έχετε ανεκπλήρωτα όνειρα στο θέατρο;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιον ρόλο απωθημένο αλλά σίγουρα θα ήθελα να επιστρέψω στην Επίδαυρο μέσα από ένα κρατικό θέατρο, θα ήθελα να κάνω μια συνεργασία με το εθνικό θέατρο γιατί από εκεί ξεκίνησα

-Προσωπικοί στόχοι;
Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει λίγο η θεωρία μου και δεν βάζω μακροπρόθεσμους στόχους αλλά κυνηγάω την μέρα.  Είμαι ένα αρκετά φιλόδοξο άτομο αλλά δυστυχώς η κρίση με έχει επηρεάσει και πιστεύω ότι να κερδίζεις την κάθε μέρα είναι σαν να κερδίζεις ένα μικρό πόλεμο

Η Άποψή μας για την Παράσταση:
http://quintatheater.blogspot.gr/2017/01/fellini.html

Πληροφορίες για την Παράσταση:
http://quintatheater.blogspot.gr/2016/11/fellini-studio.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου