Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Πρόσωπο - Αφροδίτη Βραχοπούλου

Η Αφροδίτη Βραχοπούλου είναι ένα ταλαντούχο κορίτσι το οποίο δεν βρέθηκε τυχαία στον χώρο.  Από πολύ μικρή και με αφορμή τα οικογενειακά ερεθίσματα παρακολουθούσε και διάβαζε θεατρικά έργα.  Πέρασε στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αλλά η υποκριτική ήταν το σαράκι που την έτρωγε.  Η Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης αποτελούσε μονόδρομο.  Και κάθε μέρα αγωνίζεται γι αυτή την επιλογή της.

Την συναντήσαμε στην σκηνή του Rabbithole στον Αντεροβγάλτη όπου υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Σίμωνα ερμηνεύει την κα.Άντερσεν μια αρκετά σκοτεινή γυναίκα, που έρχεται από το Λονδίνο για να περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα κουβαλώντας τους δικούς της δαίμονες.  Και να είστε σίγουροι ότι η κα. Άντερσεν δεν θα μπορούσε να τύχει καλύτερης έκφρασης από την Αφροδίτη Βραχοπούλου.  Όπως επίσης ότι στο μέλλον έχει να μας δείξει ακόμα καλύτερα πράγματα.

- Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό ήθελα να κάνω. Βοήθησε βέβαια και το οικογενειακό μου περιβάλλον. Παρακολουθούσα θέατρο από πολύ μικρή, ο κινηματογράφος αποτελούσε εβδομαδιαία συνήθεια και η βιβλιοθήκη ήταν σχεδόν γεμάτη με θεατρικά έργα και ποίηση, ευχαριστώ ιδιαίτερα τη μητέρα μου γι’ αυτό. Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο κατάλαβα πως θα δυστυχούσα αν έκανα ένα επάγγελμα που προέκυψε από μια ειδικότητα που προέκυψε από ένα βαθμό πανελληνίων και όχι από το “θέλω” μου. Έτσι το καλοκαίρι του ‘12 ρώτησα τον εαυτό μου “Βουτάς;” Και βούτηξα. Έτσι τελείωσα τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.

- Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο;
Έχω τελειώσει το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

- Ποια λέξη ή φράση χρησιμοποιείτε κατά κόρον;
Χρησιμοποιώ τη λέξη "πούδρα" για να σηματοδοτήσω πως όλα είναι καλά.

- Τι σας λείπει από τα παιδικά σας χρόνια;
Οι συχνές εκδρομές στο Πήλιο, το παιχνίδι με τα παιδιά της γειτονιάς, η χαρά που σου δίνουν τα απλά πράγματα, το να μην έχεις εθισμούς και εμμονικές συνήθειες.

- Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Να λύνω μαθηματικούς γρίφους, να διαβάζω, να γράφω, να περπατάω την Αθήνα.

- Τι αγαπάτε και τι όχι στην Αθήνα;
Η Αθήνα είναι όμορφη και στην ασχήμια της. Αγαπώ το φως της. Δεν αγαπώ την τόση κίνηση στους δρόμους και τη διάχυτη νευρικότητα.

- Ποιο είναι το πιο σημαντικό κριτήριο όταν επιλέγετε μια συνεργασία;
Θέλω να υπάρχει σεβασμός, πέραν της καλλιτεχνικής ποιότητας και της αισθητικής που είναι δεδομένο πως δεν θα κάνω κάτι που δεν θα αρέσει σε μένα αρχικά, απαιτώ να με σέβονται και να μου συμπεριφέρονται σαν εργαζόμενη με δικαιώματα.

- Εάν βρίσκατε μια χρονομηχανή, πού θα επιλέγατε να ταξιδέψετε;
Στην αρχαία Αίγυπτο, στη Μεσαιωνική Γαλλία, στο Λονδίνο και το Παρίσι τη δεκαετία του '20.

- Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 
Ο φόβος ο ίδιος. Έχω την τάση να κάνω αυτό που φοβάμαι, σε λογικά πλαίσια, για να το ξορκίζω, αν μου επιτρέπεται η έκφραση.

- Αγαπημένος ρόλος, συγγραφέας, ηθοποιός;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω έναν συγγραφέα από τους τόσους, αγαπώ ιδιαίτερα κάποια κείμενα του Μπρεχτ, του Καζαντζάκη και του Νίτσε. Από τους θεατρικούς θα έλεγα Σαίξπηρ, Τέννεσυ Γουίλιαμς, Μπέκετ, Ιονέσκο. Αλλά νιώθω ότι αδικώ πολλούς. Δύο ρόλους θα ήθελα να παίξω κάποια στιγμή, της Μαρτύριο από το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα και της Λαίδη Μακμπέθ. Πάλι θα αδικήσω πολύ κόσμο, αδυναμία έχω στον Αλ Πατσίνο και στον Γκάρι Όλντμαν.

- Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή;
Νομίζω η πρώτη μου ακρόαση ήταν η πιο αμήχανη στιγμή, έτρεμα κυριολεκτικά σαν το ψάρι. Οι αστείες είναι τόσες που απλώς περιμένω την επόμενη.

- Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο επίτευγμά σας;
Το ότι έγινα ηθοποιός και αγωνίζομαι για αυτή μου την επιλογή.

- Είχατε κάποιο πρόσωπο που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο;
Όχι κάποιον συγκεκριμένο, θα έλεγα πως όλοι οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, η κοινωνία αποτέλεσαν και αποτελούν το βασικό μου ερέθισμα.

- Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές;
Κατά τη γνώμη μου οι κριτικές είναι μόνο καλές, ή μάλλον μόνο για καλό. Τροφή για αυτοβελτίωση, ή επισήμανση των ικανοτήτων.

- Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Αρχικά να ασκώ το επάγγελμα που αγαπώ και να βιοπορίζομαι από αυτό. Οι συνθήκες τώρα είναι διαμορφωμένες έτσι που δεν σου επιτρέπουν να θέτεις στόχους. Σου κόβουν τα φτερά. Οπότε επιλέγω να επικεντρωθώ στο να διεκδικήσω τα εργασιακά μου δικαιώματα ως ηθοποιός, για να μπορώ να λέω πως είμαι ηθοποιός χωρίς να χαμηλώνω από απελπισία το βλέμμα μου.

- Πείτε μας που σας βλέπουμε αυτή την περίοδο
Αυτή την περίοδο είμαι στον Αντεροβγάλτη, στο θέατρο Rabbithole, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σίμωνα, από την ομάδα Νοσταλγία. Είναι μια θεατρική σειρά τεσσάρων επεισοδίων, που ξεκίνησε τον Οκτώβρη και βρισκόμαστε ήδη στο 3ο της επεισόδιο, που είναι το προτελευταίο της σειράς. Πρόκειται για έναν εκσυγχρονισμό του μύθου του Τζακ του Αντεροβγάλτη, βασισμένο σε γεγονότα. Μια μυθοπλασία που διαδραματίζεται 100 χρόνια μετά από την τελευταία του εμφάνιση, στην Αμερική των '80s. Εγώ ενσαρκώνω την κ. Άντερσεν, μια αρκετά σκοτεινή γυναίκα, που έρχεται από το Λονδίνο για να περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα κουβαλώντας τους δικούς της δαίμονες.

- Ποια είναι τα επόμενα σας επαγγελματικά βήματα;
Προς το παρόν είμαι σε διαδικασία συζητήσεων και αναζήτησης, δεν έχω κλείσει κάτι για την επόμενη σεζόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου